او آیت خدا بود و آیت الله و علامه یا ...

این روزها که به قول شهید نورعلی شوشتری مواظبیم ناممان گم نشود و القاب دست‌سازی که دیگران چاهش را برایمان کنده‌اند از پس و پیش اسممان جا نیافتد یادمان نرود که بودند افرادی که به یک الاحقر و العبد بسنده می‌کردند.

به گزارش مفتاح 24، اما این افراد همان شمس الشموسی هستند که در یک زمان محدود خلاصه نمی‌شدند و تا عالم وجود دارد آن‌ها هستند. اگر الآن آرزو داریم که ای کاش دوران آیات خدا قاضی و غیره را درک می‌کردیم و تنها در زمان آن‌ها نفسی دم می‌کردیم آیندگان نیز آرزو می‌کنند که ای کاش این دم را هر چند یک بار در حیات آیاتی کم‌نظیر یا بی‌نظیر داشتند، افتخاری که ما به آیت الله بهجت می‌کنیم و آیندگان غبطه‌اش را می‌خورند.

حجت السلام علی بهجت، پسر بزرگوار آیت الله بهجت نقل می‌کند: "یک عکسی از ایشان(آیت الله بهجت رحمه الله علیه) چاپ کرده بودند و زیرش القاب داشت. عکس را داخل پوشه‌ای گذاشته بودم و فقط این نوشته پیدا بود. یک روز آمدم دیدم این نوشته زیر عکس پاره شده است! عکس را در آوردم، دیدم این کار بچه‌ها نبوده است چون تمام القاب عارف و سالک و فقیه و شیخ الفقها و المجتهدین همه را پاره کرده بود، فقط محمد تقی بهجتش را گذاشته بود."

او آیت خدا بود و آیت الله و علامه یا ... .

"این‌ها خودشان را برای رضایت خدا کشتند"

به گزارش مفتاح 24، حجت الاسلام روحی عنوان می‌کند: یک بار یکی از دوستان مطلبی را درباره میرزا جوادآقا ملکی تبریزی از آقا پرسیدند. ایشان(مرد خدا، حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه) سر کوچه ایستاد با یک حالت عرفانی جذاب فرمود:"آقا این‌ها خودشان را برای رضای خدا کشتند."

خودش هم واقعا این‌طور بود، کشته رضای خدا بود. دوست داشت هر چه خدا می‌خواهد، آن‌طوری باشد. این هدف برای کسی محقق نمی‌شود مگر اینکه پشتش به خدا باشد و قبول و رد دیگران برایش هیچ اهمیتی نداشته باشد.

چگونه لذت نماز را بچشیم؟

مفتاح 24: توصیه‌های آیت الله بهجت برای آن‌هایی که می‌خواهند لذت نماز را بچشند: "این احساس لذت در نماز یک سری مقدمات خارج از نماز دارد و یک سری مقدمات در خود نماز. آن‌چه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند.

معصیت روح را مکدر می‌کند و نورانیت دل را می‌برد. در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود. یعنی فکرش را از غیر خدا منصرف کند و توجهش به غیر خدا مشغول نشود و اگر به طور غیر اختیاری توجهش به جایی منصرف شد به محض التفات پیدا کردن باید قلبش را از غیر خدا منصرف کند.

وقتی وارد نماز می‌شوید هنگام خواندن حمد و سوره به معنای آن توجه کنید تا ارتباط حفظ شود."

چگونه دلمان پیش خدا باشد؟

به گزارش مفتاح 24، در این روزهایی که زبانمان روزه است از خوردن و آشامیدن، عارف و خداشناس و خداترس معاصرمان حضرت آیت الله بهجت چراغ راهی است برای آنان که از سیاهی‌ها بیزارند و حرکت به سوی نور و روشنایی را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنند:

"غایت چیزی که از بشر می‌خواهند دائم الذکر بودن است، همان چیزی که در روایت آمده که سه چیز است طاقت انجام آن را ندارند. یکی از آن‌ها ذکر الله علی کل حال است و آن هم "ذکر الله فی کل موطن اذا هجمت علی طاعته او معصیته" دوام ذکر انسان را به مرتبه یقین می‌رساند. آیا ممکن است کسی دائم الذکر باشد و موقن نباشد؟ ابتدا انسان خیال می‌کند مشکل است، چون کوهی در برابر او اما به تدریج می‌فهمد که نه، چندان هم مشکل نیست. با دیگران حرف می‌زند ولی دلش پیش خداست."