به گزارش مفتاح 24، حضرت آیت‌الله بهجت رحمه‌الله علیه فرمودند: راه قرب پروردگار و شکر نعمتش، طاعت است و مشقت طاعت ابتلائی است، چندی نمی‌گذرد برای طالبین قرب او از هر حلاوتی شیرینتر می‌شود.
اگر سلاطین عالم می‌دانستند که انسان ممکن است در حال عبادت چه لذت‌هایی را ببرد هیچ‌گاه دنبال این مسایل مادی نمی‌رفتند.
او با اینکه فقیهی شناخته شده است نه تنها تا کسانی که از ایشان مسن‌تر و یا جلوتر هستند بلکه تا هم دوره‌ای‌های ایشان در قید حیات هستند اجازه انتشار توضیح المسائل خود را نمی‌دهد و پس از آن نیز نه برای تبلیغ مرجعیتش پول خرج می‌کند و نه برای چاپ رساله‌اش.
به گزارش مفتاح 24، این حرف‌ها را پسر مرد بزرگ معاصر ما می‌زند. فرزند ارشد حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه. حجت الاسلام علی بهجت ادامه می‌دهد: در تمام عمرش یک هزار تومانی صرف تبلیغ نکرد حتی اسم نوشتن روی رساله‌اش را هم تبلیغ خودش می‌دانست، هفت بار کتابش چاپ شد بدون هیچ اسمی! چاپ هفتم به زحمت و با چه ترس و لرزی اسم العبد محمد تقی بهجت را نوشتم. به ایشان هم گفتم: آقا، فشار روی من زیاد است. خب باید معلوم بشود کتاب مال کیست، اینکه تبلیغ نیست. این را که گفتیم، ایشان دست برداشت و راضی شد.
همچنین ایشان هرگز اجازه نمی‌دهد که رساله‌اش از محل وجوهات سهم مبارک امام علیه السلام چاپ شود و می‌فرماید: هر کسی می‌خواهد برود رساله بخرد. کسی چه می‌داند شاید همین مقدار از قبول مرجعیت نیز به اختیار ایشان نبود.
به گزارش مفتاح 24، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی، عارف معاصر درباره برخی علل گرفتاری‌ها برای بشر فرمودند: هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه‌بندان شد بدان خدا کرده است! زود برو با او خلوت کن بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است در واقع گرفتار یار است.
آن‌چه مدام از ایشان می‌شنیدند ذکر شریف"یا ستار" بود که بنا بر حدس همگان چون می‌خواستند گناهان و شکل برزخی افراد برایشان پوشیده بماند بر زبان می‌راندند اما اگر از ایشان سوال می‌کردی علت مداومت شما بر این ذکر چیست جوابی دیگر می‌شنیدی.
به گزارش مفتاح 24، حجت الاسلام علی بهجت فرزند بزرگوار آیت خدا در عالم نقل می‌کند: حالا پدر که همه چیز را از ما می‌پوشاند، اگر از دلیل"یا ستار" گفتنش می‌پرسیدیم چه می‌گفت؟ می‌فرمود: "اگر خدا بخواهد نیات ما را افشا بکند، اگر بخواهد درون ما را نشان بدهد، آبرویمان می‌رود. باید از خدا طلب کنیم که درون ما را بیرون نریزد."
خب این را که خودمان بلد بودیم و دیگر احتیاج نداشت از ایشان بپرسیم! اما آن چیزی را که خودش به خاطر آن یا ستار می‌گفت که به ما نمی‌گفت. ایشان ذکر را در بیرون از منزل و در دیدار با افراد داشت و در خانه اغلب ذکرشان یا الله و یا هادی بود.
