چگونه دلمان پیش خدا باشد؟

به گزارش مفتاح 24، در این روزهایی که زبانمان روزه است از خوردن و آشامیدن، عارف و خداشناس و خداترس معاصرمان حضرت آیت الله بهجت چراغ راهی است برای آنان که از سیاهی‌ها بیزارند و حرکت به سوی نور و روشنایی را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنند:

"غایت چیزی که از بشر می‌خواهند دائم الذکر بودن است، همان چیزی که در روایت آمده که سه چیز است طاقت انجام آن را ندارند. یکی از آن‌ها ذکر الله علی کل حال است و آن هم "ذکر الله فی کل موطن اذا هجمت علی طاعته او معصیته" دوام ذکر انسان را به مرتبه یقین می‌رساند. آیا ممکن است کسی دائم الذکر باشد و موقن نباشد؟ ابتدا انسان خیال می‌کند مشکل است، چون کوهی در برابر او اما به تدریج می‌فهمد که نه، چندان هم مشکل نیست. با دیگران حرف می‌زند ولی دلش پیش خداست."

بگویم دیروز در منزل چه کار کردی؟!/ مسئولانی که دستورالعمل می‌خواستند

مفتاح 24: یکی از طلاب نقل می‌کند: به خدمت حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه رسیدم و عرض کردم: دستوری به من بفرمایید. آقا فرمودند: گناه نکن. عرض کردم: آقا من با این سن و سال بالا که دیگر مرتکب گناه نمی‌شوم. یک ذکری، دستوری دیگر به من بدهید. آقا فرمودند: بگویم دیروز در منزل چه کار کردی؟ عرض کردم: بگویید. همین که آقا آن مطلب را گفتند، من خشکم زد و با خداحافظی سریعا از محضر ایشان دور شدم.

آیت الله بهجت رحمه الله علیه به افرادی که در امور مملکتی بودند و دستورالعمل می‌خواستند نیز می‌فرمودند: تا می‌توانید گناه نکنید. سپس در همان حال ذکر ادامه می‌دادند: اگر احیانا گناهی مرتکب شدید، سعی کنید گناهی که در آن حق الناس است، نباشد و باز بعد از چند لحظه برای سومین بار می‌فرمایند: اگر گناه مرتکب شدید که در آن حق الناس است سعی کنید در همین دنیا آن را تسویه کنید و برای آخرت نگذارید که آن‌جا مشکل است و بعد از آن همه توصیه بر ترک گناه، تازه سفارش به خواندن کتاب ادعیه می‌کنند.

منابع: گوهرهای حکیمانه/ فریادگر توحید

بدترین نوع معصیت در نظر آیت الله بهجت+روایتی که تن انسان را می‌لرزاند

به گزارش مفتاح 24، حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه می‌فرمایند: "خدا نکند انسان معصیت کند و اگر کرد، خدا نکند معصیت اجتماعی بکند و اگر کرد خدا رحم بکند که اضلال مردم در آن باشد."

و نیز فرمودند:

"در قیامت که نامه عمل را به دست انسان می‌دهند، در نامه بعضی‌ها نوشته شده که فلان فرد را تو کشته‌ای. می‌گوید: خدایا، من کی او را کشتم؟ من کجا قاتل بودم؟ من اصلا خبر ندارم که قاتلش چه کسی است. در جواب می‌گویند: در فلان مجلس فلان کلمه را گفتی، این کلمه نقل شد به مجلس دیگری و از آن‌جا دوباره به مجلس دیگر که قاتل در آن مجلس بود، رسید و او این را شنید و رفت او را کشت و تو سبب این قتل شدی. این جور سببیت است که انسان باید احتیاط کند و حواسش را جمع کند. آیا کسی می‌تواند متوجه باشد که این کلمه‌اش به ده واسطه خرابکاری نکند؟ قهرا باید هر کاری که بالفعل برای خودش جایز می‌داند با طلب توفیق از خدا و طلب نجات از خدا آن را انجام دهد تا عواقبش چیزی نشود که برایش مسئولیت بیاورد."

باری تقوای در رفتار و گفتار، تقوای در خانواده و جامعه، تقوای علمی و عملی، اخلاقی و معنوی حد و مرز ندارد و رعایت تقوا و ترک گناه در هیچ مرحله‌ای از انسان ساقط نیست بلکه برای هر کسی در شان و مرتبه خودش لازم است و چنین است که آیت الله بهجت می‌فرمایند: "ترک معصیت در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت کافی و وافی است برای وصول به مقامات عالیه اگر چه هزار سال باشد."